De architect combineert transparantie met geborgenheid. Het gebouw heeft een verzonken toegang. De bezoeker bevindt zich 1,35 meter onder het graspeil. Het gedeelte boven de grond biedt een panoramische doorkijk in glas. Het interpretatiecentrum krijgt vier afzonderlijke dakschillen. Het zijn vrij zwevende zadeldaken in het landschap. Een as van licht splitst de daken en leidt de bezoeker naar de historische toegang van de begraafplaats.
Het sanitair is ondergebracht in een afzonderlijke barakstructuur. Er wordt een parking voorzien voor vijftien auto's en vier bussen en er komt een afzonderlijke stalling voor fietsen. Ter hoogte van het Cross of Sacrifice komt er een pleintje. Van daaruit vertrekt een voetgangersweg naar de hoofdingang van de begraafplaats. Een meidoornhaag scheidt de voetgangers van het autoverkeer en zorgt zo voor een veilige verbinding.
Het interpretatiecentrum opent de deuren eind 2012.
